The paradox of program and form is the paradox of the program's centripetal nature and the form's centrifugal nature. Entering any door means choosing to continue the path within the dark corridor of centripetal-centrifugal tension. The time it takes to reach the final void is the same for all doors.
The central void, a vast emptiness surrounded by doors, unifies all choices upon entry. A hole in the ceiling of the void pulls the motion of the body from the dark interior of the corridor toward the sky.
Until everything is the same, enjoy the illusion of your choice.
پارادوکس برنامه و فرم، پارادوکس مرکزگرایی برنامه و مرکزگریزی فرم است. ورود به هر در، انتخاب ادامهی مسیر در کریدور تاریک مرکزگرا-مرکزگریز است.
زمان رسیدن از لحظهی انتخاب تا وید نهایی در تمام درها یکی است. وید مرکز، خالی بزرگ، احاطه شده با درهاست. پس از ورود به آن، همهی انتخابها یکی میشوند. فضای وید با یک حفره در سقف، حرکت جسم را از فضای تاریک درون کریدور به آسمان میکشد.
تا قبل از یکی شدن همهچیز، میتوانید از انتخاب خود لذت ببرید